Neli Morawicka-Rudnicka  (26.07.1914 - 18.06.1997)

Studiowała malarstwo w Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesorów Władysława Jarockiego i Czesława Rzepińskiego.

Prace jej początkowo były formowane przez kolor i światło, potem zafascynowana była czystą formą brył i figur geometrycznych. Z czasem w jej malarstwie zaczyna dominować coraz większa obojętność wobec świata postrzeganego zmysłowo, a tematyka jej prac schodzi do mrocznego poziomu marzeń sennych. Obrazy są coraz bardziej nasycone pesymizmem, barwy bardziej stonowane i coraz ciemniejsze. Bezwolne i bierne postacie z jej obrazów funkcjonowały w świecie nieokreślonym, nierealnym i baśniowym. Ostatni okres twórczości zbliżył ją do surrealizmu, w którym odnalazła szansę najpełniejszej wypowiedzi. Zwłaszcza w dziełach będących malarskim urzeczywistnieniem szczególnych wizji mających swe źródło w podświadomości ujawnił się najbardziej oryginalny talent artystki. Charakterystyczna cechą jej obrazów jest aluzyjność i nastrojowość, a tajemnicza ich atmosfera wyraża egzystencjalny lęk człowieka, jego duchowe osamotnienie oraz bezradność wobec przeznaczenia.

Stanisław Rodziński w swoim artykule pisze m.in.:
"Obrazy Neli Morawickiej - w miarę upływu lat - są coraz bardziej osobistą wypowiedzią plastyczną. Nawet w tych obrazach, gdzie dostrzegamy echa zjawisk sztuki współczesnej czy inspiracje zaczerpnięte z 'rekwizytorni' ekspresjonizmu, czy w tej chwili tendencji surrealistycznych, nawet tam malarka robi to na własny rachunek, ryzykując, selekcjonując.  /.../  I właśnie w tej prywatności malarstwa Neli Morawickiej-Rudnickiej, w jego bezpretensjonalności i pochyleniu nad przetrwaniem i przemijaniem - upatruję wartość tej sztuki.  /.../  Czas upływa, ale szansa zatrzymania naszych olśnień, zamyśleń i nieraz naszej trwogi jaką daje malowanie stanowi nadal tajemnicę dla której warto żyć, szansę uniesienia swych spraw ponad zgiełk powszedniości. Z tej próby malarstwo Neli Morawickiej-Rudnickiej wychodzi zwycięsko, będąc rów-nocześnie wartością dla oglądających."

Artystka uważała możność tworzenia za swoisty stan łaski wymagający samotności, zupełnego oderwania się od realnego świata i ciężkiej pracy w poszukiwaniu nowych rozwiązań formalnych. Uprawianie malarstwa było dla niej dziedziną na wskroś osobistą, wręcz intymną. Dotyczyło to zarówno doznań towarzyszących jej w procesie tworzenia obrazów, jak i zawartych w nich treści i wartości formalnych.

Prace swoje przedstawiała na wystawach indywidualnych, z których ostatnia najpełniejsza retrospektywa, ukazując pełną skalę artystycznego dorobku, zorganizowana w kwietniu 1990 roku zgromadziła największą ilość obrazów zajmując wszystkie sale Pałacu Sztuki w Krakowie.

Informacje na temat malarstwa Neli Morawickiej-Rudnickiej zawierają katalogi wystaw (niektóre dostępne w zbiorach Biblioteki Narodowej http://alpha.bn.org.pl/), informacje prasowe oraz poświęcony jej twórczości film telewizyjny reż. Katarzyny Kotuli "Świat Neli Rudnickiej" (TVP Kraków 1990).